‘Een goede vriendin van me keek mij bijna raar aan toen ik de moed had verzameld te vertellen dat ik als de dood ben voor de dood. “Ik denk er niet zo over na”, zei ze. “Op een gegeven moment sterf je en dat is het dan. Je moet er maar het beste van maken tot die tijd”. Ik was bijna jaloers op haar zorgeloze blik op dit onderwerp. “Je kan het niet ontwijken. De dood en het leven gaan hand in hand”, zei mijn psycholoog toen paniekaanvallen erbij kwamen kijken. Ik snapte het niet. Hoe konden mensen nu niét bang zijn voor de dood?’ Lees hier het artikel