De blogs van terminal zieke patiënten werden, naarmate de dood dichterbij kwam, positiever van toon. Ze gingen vaak over familie en religie. De teksten van deze patiënten en gevangenen op de drempel van de dood werden ook vergeleken met teksten van vijftig vrijwilligers die zich moesten inbeelden dat ze nog maar kort te leven hadden. Daarin voerden negatieve emoties wel de boventoon.